Ostatnio coraz częściej mówi się o produkcji Wojciecha Smarzowskiego, która będzie opowiadała o przedchrześcijańskiej Polsce. Nie milkną głosy, że reżyser Kleru w swoim scenariuszu w jakiś sposób odwoła się do popularnej pseudohistorycznej narracji o imperium Wielkiej Lechii. Dowodem na to mogą być słowa Smarzowskiego: "Być może następna będzie historia o Słowianach. Opowieść o tym, że przed chrztem też byliśmy", co przypomina słowa turbolechitów o tym, że przecież w 966 roku nie zeszliśmy z drzew. Niektórych niepokoi również zatrudnienie na stanowisku konsultanta rekonstruktora historycznego i rodzimowiercę, Igora Górewicza, któremu Przemysław Witkowski z Krytyki politycznej zarzuca związki z prawicowymi środowiskami. Co prawda rodzimowiercy często odcinają się od narracji o Wielkiej Lechii, ale część organizacji rodzimowierczych łączy z trubolechitami pogańsko-prawicowa ideologia. Niezależnie od tego, czy obawy o nową produkcję są przesadzone, to jest d...

Dziennikarz Tomasz Grzywaczewski, autor książki „Granice marzeń” o nieuznawanych republikach postradzieckich, a jednocześnie współscenarzysta „Cieniów imperium”, podczas spotkania z widzami podzielił się refleksją na temat kina dokumentalnego. Autor uważa, że idealnym rozwiązaniem dla tego rodzaju filmów byłoby korzystanie z tematów opracowanych już wcześniej w reportażach literackich. Wykonana przez reportażystę praca znacznie skracałaby przygotowania do zdjęć, a reżyser i operator przyjeżdżaliby do swoich bohaterów niejako na gotowe. Nic, tylko kręcić! Czy jednak taka metoda twórcza sprawdza się w praktyce? W kinie dokumentalnym reżyser zazwyczaj jest pomysłodawcą i osobą najsilniej zaangażowaną w projekt na każdym etapie produkcji, od scenariusza (którego sam niemal zawsze jest autorem), aż po montaż. Jednakże w przypadku „Cieniów imperium” reżyser filmu, Karol Starnawski, okazał się przede wszystkim branżowym najemnikiem. To autorzy scenariusza, Tomasz Grzywaczewski i Dawid W...

             Przed obejrzeniem „Tylko nie mów nikomu” byłem pełen obaw. Poruszanie trudnych tematów, wymaga wyjątkowej delikatności, empatii, rezygnacji z formułowania prostych sądów i dobierania faktów do z góry założonych tez. Ostatnio bałem się w ten sposób przed projekcjami „Twarzy” Małgorzaty Szumowskiej i „Kleru” Wojciecha Smarzowskiego. I w obu przypadkach moje obawy okazały się uzasadnione. Gruba krecha wygrywała z subtelnościami. Potrzeba by dopiec, wygrywała ze współczuciem wobec ofiar i pokrzywdzonych (mam na myśli również ofiary systemu i hierarchii społecznej). Jednak tym razem lęk był bezpodstawny. Film dokumentalny Tomasza Sekielskiego jest wręcz niewiarygodnie mądry i wyważony. Piszę „niewiarygodnie”, ponieważ aktualna debata medialna i publiczna, szczególnie w sprawach dotyczących religii i światopoglądu, przypomina w naszym kraju raczej wojnę wrogich obozów, niż cywilizowaną rozmowę.   ...

                Na naszym instagramie z nieskrywaną ekscytacją opublikowaliśmy zdjęcie, na którym wreszcie mogliśmy pochwalić się posiadaniem książki Katarzyny Czajki-Kominiarczuk „Oscary. Sekrety największej nagrody filmowej”. Zapewne wszyscy wiecie, że na Drugi Seans składa się duet wyjątkowo zafascynowany corocznym rozdaniem nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej i właśnie dlatego ostrzyliśmy sobie zęby na tę pozycję już od dłuższego czasu. Tym bardziej, że autorkę książki znamy nad wyraz dobrze z jej bloga Zwierz Popkulaturalny (jednego z najpopularniejszych w polskich internecie), podcastów (ZvZ i Czytu czytu) oraz wystąpień na wszelkich konwentach (SerialCon, Pyrkon, Polcon). Nie mieliśmy więc wątpliwości, że Czajka-Kominiarczuk jest osobą, która ma odpowiednią wiedzę i umiejętność zgłębienia niełatwego tematu, jakim są Oscary. Zanim jednak zakupicie książkę, zapoznajcie się lepiej z recenzją, ponieważ ...